نماآوا | رثای امام رئوف (ع) در شعر «دعبل» با نوای سیدکریم موسوی

قصیده بلند دعبل که به «قصیده تائیه» یا «مدارس آیات» معروف است، از پرمحتواترین قصایدی است که به بیان حق و فضایل دودمان پاک و یادآوری شهدای آل محمد(ع) پرداخته است. آمده است که وقتی دعبل خزاعی در حضور امام رضا(ع) قصیده خویش را می‌خواند تا به این بیت درباره مزار امام کاظم(ع) رسید: «و قبر ببغداد لنفس زکی/ ضمن‌ها الرحمن فی الغرفات» در آن حال امام فرمودند: «در اینجا دو بیت به قصیده‌ات بیفزایم تا کامل شود؟» دعبل عرض کرد: «یابن رسول الله، بفرمایید» و حضرت این دو بیت را اضافه کردند: «و قبر بطوس یا لها من مصیبه/ توقد فی الاحشاء بالحرقات؛ الی الحشر حتی یبعث الله قائما/ یفرج عنا الهم و الکربات». (و قبری که در طوس است. وای از آن مصیبت که تا قیامت آتش حسرت و ناله‎های جانسوز در وجود من می‎افزاید. تا آن روزی که خداوند قائمی را ظاهر کند که فرجی بر غم‎ها و مصیبت‎های ماست.) این بیت شعر را به مناسبت سالروز شهادت امام رئوف (ع) با نوای سید کریم موسوی، مبتهل و قاری کشور می شنوید.